Taalbeheersing zorgverleners

Er ligt een wetsontwerp op tafel die de wijziging van de Wet op de kwaliteitsvolle praktijkvoering in de gezondheidszorg (Kwaliteitswet) en de Wet op de Uitoefening van de Gezondheidszorgberoepen (WUG) vraagt voor wat betreft de taalbeheersing van gezondheidszorgbeoefenaars.

De taalvereisten van zorgverleners is een veel besproken item. Ook binnen NETWERK VERPLEEGKUNDE is er een terechte bezorgdheid die reeds in 2015, bij de hervorming van de WUG 2015 werd gedeeld met het toenmalig kabinet. Hoe kunnen we er samen voor zorgen dat kwaliteit van zorg en communicatie met de zorgvrager gewaarborgd blijft wanneer zorgverleners de landstalen onvoldoende machtig zijn? 

Een aanpassing van de vereisten werd echter in 2015 niet doorgevoerd. Hier komt nu verandering in! Een goede zaak! Maar waarover gaat het precies? Wat betekent die voor mij als verpleegkundige of werkgever in het werkveld? Waarmee dien ik rekening te houden en hoe bepaal je wanneer expertise uitzonderlijk is en dus niet onder de nieuwe wetgeving valt?

Lees het volledige wetsontwerp HIER. 

Zo worden de taalbeheersing van zorgverleners voortaan als kwaliteitseis in de wetgeving ingeschreven. Wie een visum aanvraagt, zal zijn talenkennis moeten aantonen via: 

• een diploma secundair onderwijs van een Nederlandstalige, Franstalige of Duitstalige onderwijsinstelling.
• een diploma hoger of universitair onderwijs van een Nederlandstalige, Franstalige of Duitstalige onderwijsinstelling.
• een certificaat op: 

• C1-niveau voor wie een masterdiploma heeft,
• B2-niveau voor wie een bachelordiploma heeft,
• B1-niveau voor wie een diploma lager dan bachelor niveau heeft,
• A1-niveau voor ambulanciers niet-dringend patiëntenvervoer en zorgkundigen.