| Zij blijken erg door de collega’s gewaardeerd te worden, maar niet altijd optimaal te werken, vooral omdat ze vaak te klein zijn om de werklast aan te kunnen. Het KCE beveelt daarom aan om ook andere oplossingen uit te proberen, zoals transmurale zorgmodellen en comanagement (waarbij de geriater en/of het liaisonteam, samen met de behandelend arts, de beslissingen inzake zorg neemt).
Daarnaast raden ze de oprichting van een kennisplatform aan, en moet het tekort aan geriaters en gespecialiseerde verpleegkundigen aangepakt worden, onder meer met een groter aantal opleidingsplaatsen. Wilfried De Rijck van de NVKVV-werkgroep Ouderenzorg reageert desgevraagd: ‘Ik merk ook dat er te weinig geriaters zijn, en dat lang niet alle risicopatiënten gezien worden. Daar zijn overigens niet alleen de patiënten, maar ook de verpleegkundigen het slachtoffer van: zij herkennen de noden van hun patiënt wel, maar zonder arts kunnen ze daar doorgaans niets aan doen. Volgens mij moet er een mentaliteitsverandering komen. Bijna alle mensen leven alsof zij nooit zullen sterven. Een gesprek over de zorg in de laatste levensfase is daardoor vaak niet aan hen besteed.’ | 