Conclusies heropstart reguliere zorg

Inzet en toewijding zorgpersoneel

In deze crisis bleven verpleegkundigen, vroedvrouwen, zorgkundigen en logistiek medewerkers van alle gezondheids- en welzijnsinstellingen en -diensten vooraan staan in de strijd tegen het bedreigende virus. Mogelijkheden tot normaal verlof en recuperatie waren niet altijd uitvoerbaar en werken in vertrouwde omgevingen en teams was niet aan de orde. Dit maatschappelijk engagement is de voorbije maanden heel zichtbaar geweest, ook voor de bevolking. Flexibiliteit, collegialiteit en een groot verantwoordelijkheidsgevoel zorgden ervoor dat verpleegkundigen non-stop actief geweest zijn. En met resultaat! Het bewijs van de professionaliteit van de verpleegkundigen werd in deze crisis geleverd. 

Wij danken hen voor hun inzet en toewijding en zijn vooral fier op het voorbeeldgedrag en klinisch leiderschap dat aan de dag werd gelegd.

Prioriteiten zorgpersoneel opstart reguliere zorg

Ook verpleegkundigen vinden het noodzakelijk dat de normale gezondheidszorg geleidelijk aan wordt hervat. Eerst en vooral voor de zorgvragers die de voorbije weken bang hebben moeten afwachten.

Begrip, respect en correctheid vanuit de andere zorgprofessionals en managementteams zou er vooral moeten in bestaan om samen met verpleegkundigen het relanceplan vorm te geven en niet toe te geven aan eigen motieven en argumenten. Net zoals de voorgaande weken en maanden blijft interprofessioneel teamwerk de sleutel. Dit zou ook in de volgende periode moeten primeren in functie van:

1. wat haalbaar is voor de zorgvrager,
2. de capaciteit van de zorgverleners (mentaal en fysisch),
3. het maximaal borgen van ieders veiligheid,
4. verplichte stock beschermingsmateriaal, ongeacht de zorginstelling

Het hernemen van de normale gezondheidszorg zal sowieso
een grote belasting meebrengen.

Dit mag niet leiden tot onrealistische planningen noch beperkingen van de
recuperatie die alle ingezette medewerkers nodig en verdiend hebben.

Anno 2020 staat in het teken van het welzijnsbeleid voor elke medewerker.

Daar kan geen enkele crisis aan tornen.

‘Als grootste beroepsorganisatie in Vlaanderen krijgen signalen van onze leden dat bepaalde zorginstellingen of -diensten er bijzonder goed in slagen om deze oprechte vragen van medewerkers in de praktijk om te zetten,’ legt Ellen De Wandeler uit, de algemeen coördinator van het NVKVV. ‘Zo werd via alternatieve kanalen, andere dan die van de Vlaamse en federale overheid, voldoende en degelijk beschermingsmateriaal aangekocht dat niet alleen aan de richtlijnen van Sciensano voldoet, maar in de eerste plaats ook rekening houdt met het mentaal welbevinden van zorgverleners dat het juiste beschermingsmateriaal hen geeft. Door hun angst weg te nemen om zelf besmet te geraken of naasten en andere zorgvragers te besmetten, dragen we zorg voor iedereen en kijken we verder dan enkel de duur van de coronacrisis.’

Knagen aan erkenning en motivatie

‘Wat de bottleneck betreft, namelijk de kritieke diensten in ziekenhuizen, wordt nu soms al voorgenomen om in de zomervakantie een aantal IZ-bedden tijdelijk te sluiten zodat de zorgverleners hun geplande en verdiende verlof kunnen opnemen', vult ze aan. 'Als we deze stappen nu niet zetten, en verpleegkundigen vragen om 6 dagen op 7 en extra weekends en avonden te blijven werken, zal dat knagen aan hun erkenning en motivatie.’

Applaus en chocolade

‘Helaas zijn er ook voorbeelden waarbij slechts minimaal beschermingsmateriaal wordt ingezet en zowel gepland verlof als recuperatietijden worden ingetrokken', stelt Ellen De Wandeler. 'Verder krijgen we ook bericht dat sommige zorginstellingen in volle crisis, toen de aanhoudende motivatie van het zorgpersoneel de enige norm was voor de directie, financiële beloftes deden aan verpleegkundigen op de COVID-afdelingen. Maar met de huidige afbouw van de crisis zou daar niet altijd aan tegemoetgekomen worden onder het mom van: Je hebt van de bevolking al genoeg waardering, applaus en chocolade gekregen.'

NVKVV betrokken partij

'Als beroepsorganisatie is NVKVV betrokken partij: voor onze duizenden leden, voor de mensen aan wie onze leden zorg verstrekken, voor de familieleden van onze leden. Alles bijeen is dat een groot deel van wat we ‘samen-leving’ noemen', besluit ze.