Nieuws NETWERK VERPLEEGKUNDE
Terug

Minimale verpleegkundige gesprekken

‘Palliatieve zorg is mijn passie.’

Wat drijft je als verpleegkundige?  Christine De Bosschere (57 jaar), lid van de Werkgroep Palliatieve Zorg en docent bij de Bacheloropleiding Verpleegkunde van de Arteveldehogeschool Gent, vertelt over de boeiende wendingen in haar carrière.

‘Palliatieve zorg is mijn passie.’ 

Twintig jaar lang werkte ik gepassioneerd als verpleegkundige. In combinatie met een gezin met vijf kinderen was dat niet altijd evident, maar ik wilde kost wat kost als verpleegkundige aan de slag blijven. Toen ik een vacature onder ogen kreeg van de hogeschool, solliciteerde ik. 'Wedden dat ik het kan?', lachte ik. In september 2020 begon ik aan mijn 17de academiejaar als docent.

De eerste jaren miste ik het contact met patiënten enorm. Maar gelukkig zijn er mijn studenten, die ik graag aansteek met mijn liefde voor verpleegkunde. Ik probeer hen bij te brengen aandacht te hebben voor de beleving van patiënten, voor wat het betekent om ziek of stervende te zijn. 

Palliatieve zorg is mijn grote passie. Ik maakte de opstart in België mee en specialiseerde me. Ik vind het belangrijk om ‘aanwezig’ te zijn voor stervende patiënten. Een stage in Sint Christopher’s Hospice in Engeland 1999 heeft me helemaal in vuur en vlam gezet voor palliatieve zorgcultuur.

Waar ik het meeste trots op ben, is het internationaal project IPPE (interdisciplinary programme on palliative and end-of-life care) waarvan ik coördinator ben en dat nu voor de 14de keer doorgaat.  Het is een project waarbij jaarlijks studenten, docenten, verpleegkundigen, artsen en mensen uit het werkveld naar onze school komen om 14 dagen intens te leren en te delen.

Ik heb een koffer vol mooie herinneringen overgehouden aan mijn job als verpleegkundige. Ook nu in het onderwijs ben ik geregeld ontroerd bij het lezen van de ervaringen of zelfreflecties van mijn studenten. Ik ben zo fier op hen, op hoe zij het verschil maken. 
Een Tsjechische arts stelde me een bijzonder vraag. Hij vroeg me om zijn coach te worden voor de opstart van palliatieve zorg in zijn universitair ziekenhuis.  We startten toen een intensief coachingsproject. Onlangs kreeg ik bericht dat één van de verpleegkundigen van dat project uitgeroepen is tot de meest verdienstelijke verpleegkundige van Tsjechië. Een zaadje dat door mij gegroeid is.  
Bij de Werkgroep Palliatieve zorg van NVKVV kom ik thuis. We hebben allemaal dezelfde gedrevenheid voor levenseindezorg.  Op school voel ik me op dat vlak soms alleen.  Elke collega heeft z’n eigen specialisatie. 

Energie haal ik uit de natuur, mijn kinderen en mijn kersvers eerste kleinkind. Sinds twee jaar hebben mijn man en ik een mobilhome en trekken we er regelmatig op uit.